I.   SIEĆ WODOCIĄGOWA

 

Przedsiębiorstwo Komunalne Ogrodzieniec Sp. z o.o. w Ogrodzieńcu eksploatuje sieć wodociągową na terenie Gminy Ogrodzieniec. Stanowi ona układ sieci mieszany, w którym część przewodów istnieje w postaci obwodów zamkniętych a pozostałe ( zwykle położone na skraju sieci) funkcjonują w układzie końcówkowym.
 
Długość czynnej sieci wodociągowej:
- sieć rozdzielcza                - 73,0 km
   w tym:
     obszar miasta                - 24,3 km
     obszar wiejski                - 48,7 km
- przyłącza wodociągowe   - 29,7 km

II.  ŹRÓDŁA DOSTAWY WODY

Gmina Ogrodzieniec zasilana jest z ujęć wód podziemnych o głębokości od 60 ÷190 mppt zlokalizowanych w następujących miejscowościach:

Ogrodzieniec – ul. Kościuszki 1 (studnia OPH 1)
Ogrodzieniec – ul. Kościuszki 73 (studnia OPH 1 bis)
Mokrus
Kiełkowice
Podzamcze
Żelazko 

Ujęcia wód podziemnych to obiekty i urządzenia do zdrenowania warstwy wodonośnej i czerpania z nich wody.
Dobra jakość wód głębinowych w naszych ujęciach, zarówno pod względem fizykochemicznym, jak i mikrobiologicznym powoduje, że woda podawana jest bez uzdatniania. Woda poddawana jest jedynie okresowej dezynfekcji co ma na celu ochronę sieci przed wtórnymi zanieczyszczeniami bakteriologicznymi.

III.   JAKOŚĆ WODY

Monitoring jakości wody jest prowadzony przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Zawierciu zgodnie z obowiązującym Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 29.03.2007r w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia ( Dz.U. Nr 61 z 2007r poz. 417). W ramach kontroli wewnętrznej Przedsiębiorstwo Komunalne Ogrodzieniec Sp. z o.o. w Ogrodzieńcu wykonuje badania wody w akredytowanym laboratorium Jars sp. z o.o. z Legionowa. Badania, zgodnie z przyjętym harmonogramem obejmują cały system dystrybucji wody: od źródeł zasilania do konsumenta, co pozwala na całoroczną szeroką kontrolę jakości wody w całej gminie.
 

 Jak interpretować wyniki badań 

• odczyn pH

Odczyn jest kwaśny, obojętny lub zasadowy. Miarą tego jest pH, w skali odpowiednio od 0 do 14 (ok. 7 – odczyn obojętny). W rozporządzeniu wskaźnik ten nazwano Stężeniem jonów wodoru. Przyjmuje się, że woda przeznaczona do picia powinna mieć pH z przedziału 6,5 – 9,5. Woda podziemna najczęściej spełnia ten warunek. Odchylenia występują tylko w kierunku zbyt niskiego pH, co najczęściej związane jest z obecnością w wodzie rozpuszczonego dwutlenku węgla. pH odgrywa ważną rolę nie tylko pod kątem dobrego odczynu, np. dla naszej skóry, ale również ma znaczenie technologiczne, szczególnie w procesach usuwania żelaza i manganu.

• mętność

Mętność jest odwrotnością przezroczystości, wyrażaną w NTU. Woda do picia nie może miećmętności powyżej 1 NTU. Mogą ją powodować: glina, iły, wytrącające się związki żelaza, manganu i glinu, substancje humusowe, plankton, mikroorganizmy – cząstki mineralne i organiczne. Mętność ma znaczenie dla jakości wody pod względem mikrobiologicznym – często podwyższonej mętności towarzyszą przekroczone wskaźniki mikrobiologiczne, powoduje pogorszenie cech organoleptycznych wody. 

• barwa 

Wyrażona jest w mgPt/dm³. Przyjmuje się że nie powinna przekraczać 15 mgPt/dm³. W rozporządzeniu nie podaje się konkretnej wartości barwy, lecz tylko wymaga, aby parametr ten był akceptowalny przez konsumentów i bez nieprawidłowych zmian. Podwyższenie wartości wskaźnika powodują najczęściej związki manganu i żelaza oraz substancje humusowe (naturalne związki organiczne). Barwa ma głównie znaczenie organoleptyczne, gdyż nieprzyjemnie korzysta się z wody, która nie jest bezbarwna. 

• zapach i smak

Zapach i smak, według rozporządzenia, powinien być akceptowalny. Czasem, w wynikach analizy, można znaleźć dodatkowe informacje. Mogą to być oznaczenia literowe: R – roślinny, G – gnilny, S – specyficzny i skala od 0 (brak zapachu) do 5 (bardzo silny). Spotkamy się również z konkretnymi określeniami: zapach siarkowodoru, ropopochodne, żelazisty. Zapach to ważna sprawa z uwagi na komfort korzystania z wody. Nieakceptowany może być wywołany przez obecność różnych substancji. Niekiedy jest dokuczliwy w większym stopniu w ciepłej wodzie. 

• twardość ogólna

Rozporządzenie podaje zalecaną wartość twardości ogólnej, która mieści się w szerokich granicach od 60 do 500 mgCaCO3/dm³. Bardzo twarda woda, która zawiera wysokie stężenie soli wapnia i magnezu, będzie pozostawiała osady, np. na wylewkach, bateriach, kamień kotłowy w czajnikach, na grzałkach pralki, zmywarki. Przy myciu zużywa się więcej kosmetyków i detergentów. Jeśli chodzi o spożycie wody to zapewne preferencje zarówno zdrowotne jak i smakowe mogą być różne – niektórym służy i smakuje woda bardziej miękka, innym o większym stopniu twardości. 

 

 

• żelazo i mangan 

Żelazo i mangan w przekroczonych stężeniach (żelazo – w rozporządzeniu podaje się 200 µg/dm³, mangan – maksymalnie 50 µg/dm³) ma bardzo duże znaczenie techniczne i organoleptyczne. Duża ilość związków żelaza i manganu w wodzie do picia nadaje jej specyficzny zapach oraz smak. Żelazo brudzi armaturę (wanny, umywalki itp.), pranie na kolor brązowo żółty, mangan – na bardziej czarny. Powstające w rurach osady, szczególnie żelaziste, zmniejszają ich światło, powodując duże straty energii pomp, tłoczących wodę. Ponadto w odłożonych osadach w sieci rozwijają się bakterie, które mogą wtórnie zanieczyszczać wodę.

•  azot amonowy (amoniak) 

Woda może maksymalnie zawierać 0,5 mgNH4+/dm³. 
Obecność azotu amonowego (jonu amonowego) może być wynikiem naturalnych procesów rozkładu materii roślinnej lub może świadczyć o zanieczyszczeniu ściekami. Tylko ten drugi rodzaj może budzić znaczne zastrzeżenia. O tym, że woda mogła zostać zanieczyszczona ściekami, będzie świadczyła jednocześnie wysoka utlenialność, podniesione stężenie innych form azotu, wzrost liczby bakterii. 

• azotany i azotyny 

W wodzie nie może być azotanów więcej niż 50 mg NO3–/dm³, a azotynów nie więcej niż 0,50 mg NO2–/dm³. Azotany pojawiają się w wodach podziemnych w rezultacie procesów mineralizacji materii organicznej i procesów nitryfikacji oraz z niektórych łatwo rozpuszczalnych minerałów, a także na skutek intensywnego nawożenie oraz zanieczyszczenia ściekami z szamb. 

• chlorki i siarczany 

Maksymalną zawartość tych jonów określa się jako 250 mg/dm³ zarówno dla chlorków, jak i dla siarczanów. Powszechnie występują w wodach naturalnych. Praktycznie nie ma dobrych metod usuwania z wody chlorków i siarczanów w warunkach domowych, ale z drugiej strony praktycznie nigdy nie ma takiej potrzeby. Chlorki i siarczany mają głównie znaczenie w ocenie charakteru korozyjnego wody.  

• utlenialność (ChZT-Mn, indeks nadmanganianowy)

Jest to wskaźnik opisujący w sposób umowny zawartość związków organicznych w wodzie (dodatkowo również związków, które się łatwo utleniają). Utlenialność wyraża się w jednostkach ilości tlenu w danej objętości wody, podczas badania określa się ile tlenu woda pobrała z nadmanganianu potasu, użytego do oznaczenia. Maksymalna wartość w wodzie do spożycia to 5 mgO2/dm³.

• ogólna liczba bakterii

Ogólna liczba mikroorganizmów w 22°C w wodzie do picia, po 72 h, nie może być większa niż: 100 jtk/1ml (czyli 100 mikroorganizmów w 1 ml wody). Są to organizmy psychrofilne, giną poniżej temperatury 0°C i powyżej 30°C, najlepiej rozwijają się w temperaturze: 15°C. Zatem dla nas stosunkowo niegroźne, gdyż nie przeżyją w ludzkim ciele – będą miały za ciepło.

• E. coli

Według rozporządzenia bakterie grupy coli muszą spełnić warunek 0 jtk/100ml, czyli 0 mikroorganizmów w 100 ml wody. Te mikroorganizmy mają szczególnie złą sławę. Jeśli się okaże, że w wodzie są bakterii typu coli wody nie można pić bez przegotowania. Pojawienie się tej bakterii oznacza możliwość obecności w wodzie  także groźnych dla człowieka mikroorganizmów chorobotwórczych. Jednak trzeba podkreślić, że E. coli może być bakterią chorobotwórczą w określonych przypadkach i sytuacjach. Wywołuje bowiem zakażenia układu moczowego, jak i zapalenie opon mózgowych (u noworodków).
Istotną informacją jest, że bakteria Eschericha coli nie wytwarza przetrwalników. Skoro nie wytwarza, tzn. że zawsze, jeśli zostanie stwierdzona, jest to „świeża" bakteria, która została stosunkowo niedawno wprowadzona do wody. Czyli innymi słowy, skażenie wody nastąpiło w krótkim okresie poprzedzającym jej wykrycie. Jednocześnie informacja ta mówi o tym, że bakteria Escherichia coli nie tworzy form, które pomagają przetrwać niekorzystne warunki środowiska (w tym chlorowanie).

Najnowsze aktualności